Клюкати, каю, єш, гл.
1) Клевать. Якіл сів на дуба та й клюка. Мнж. 4.
2) Ниться (о пульсѣ). Вже жили не клюкають. Ном. № 8233.
8) Выпивать, пьянствовать. Клюкнули вже з ранку добри К. ЧР.
Словарь української мови: в 4-х тт. / За ред. Б. Грінченка. — К., 1907—1909. — Т. 2. — С. 254.