Запі́р, по́ру, м.
1) Запоръ (у двери и пр.).
2) Задержка, преграда. Вчинився запір на ріці. Вх. Зн. 20.
3) Рулевая часть байдака. Черк. у.
4) Проклятіе, бранное слово. Вх. Лем. 416.
Словарь української мови: в 4-х тт. / За ред. Б. Грінченка. — К., 1907—1909. — Т. 2. — С. 80.