Запа́шно нар. Пахуче, съ запахомъ. Хто ж тобі головочку змиє, м’яткою та любистечком, щоб і тепло, щоб і запашно… тобі бум? Г. Барв. 125. В хаті стало, як у садочку: і земно, і запашно. Св. Л. 273.
Словарь української мови: в 4-х тт. / За ред. Б. Грінченка. — К., 1907—1909. — Т. 2. — С. 77.